Abortus Schaamte en Schuld

Vandaag een recensie over het boek Abortus Schaamte en Schuld van Renate Günter-Greene. Dit boek is recentelijk verschenen bij Uitgeverij Aspekt. Lees je mee???

Gunter_Abortus_cvr

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Abortus Schaamte en Schuld blikt Renate in het leven van elf vrouwen die een abortus hebben gepleegd in hun verleden. Wat een heftig boek zeg. Het is helaas wel een onderwerp waar sommige vrouwen niet aan kunnen ontkomen. In het boek zie je dat de meeste vrouwen er spijt van hebben dat ze een abortus hebben gepleegd. De psychologische gevolgen van een abortus zijn best heftig. Slechts een vrouw geeft in het boek aan dat ze geen spijt heeft van een abortus. In het boek komt duidelijk naar voren dat er niet veel voorlichting wordt gegeven in Nederland over abortus. In Duitsland juist wel. Daar wordt juist gestimuleerd om het kind te houden.

176 pagina’s wijdt Renate aan het boek Abortus Schaamte en Schuld. Wat een heftig onderwerp. In het boek komen eerst specialisten aan het woord. Zij worden geïnterviewd. Daarna worden de vrouwen geïnterviewd. Ieder interview begint met een quote. Er kwamen best heftige quotes voorbij.

“Ik dacht, je laat het weghalen en het probleem is opgelost,” Johanna.

‘Ik zou baat hebben gehad bij gesprekken. Heel veel gesprekken en een beetje meer warmte”, Alexandra.

“De kreet van de ziel was er altijd. En hij is er nog steeds”, Monika.

In het boek wordt zeker duidelijk dat de artsen/specialisten de ongeboren baby als een ‘klompje cellen’ wordt gezien en niet als een mens, maar de vrouwen in kwestie beschouwden de ongeborene niet als een celletje.

“Ik heb best wel wat gevoeld. Het was geen klompje cellen voor mij”, Nina.

Verbijsterd heb ik het boek dichtgeslagen. Wat een heftig onderwerp. Ik verbaas me over het feit dat er zo weinig wordt voorgelicht over abortussen, terwijl dit zeker een impact heeft op het leven van de mensen. Duidelijk naar voren komt dat het medici niets uitmaakt wat de vrouwen in kwestie voelen wanneer ze een abortus plegen. Helaas is de bedenktijd in Nederland maar vijf dagen. Dat is zeker erg kort om te bepalen of je het kindje wil houden.

Ik zou nog graag willen weten of Monika een idee heeft of het een jongen of een meisje zou zijn geworden.

“Ik denk een meisje, maar weten doe ik het niet. Het heet Clara Simon. In de nacht voor de abortus heb ik mijn kind nog gevoeld. Toen heeft het voor de eerste keer in mijn buik geschopt. Ik wilde dat voor mezelf niet weten. Ik heb me er zo tegen verzet, dat schoppen voel ik nu nog steeds. Ook de pijn in mijn ziel heb ik nog. ”

De priester had haar toch in de biecht van schuld vrijgesproken?

“Dat heeft hij ook. Hij zei: Ik heb u de absolutie gegeven. U kunt nu helemaal vrij zijn. U bent van deze zonde bevrijd. God heeft u bevrijd.’ Maar dat heb ik nog steeds niet helemaal begrepen. Ik denk nog steeds, wat voor verschrikkelijk mens ben ik. Het duurde lang voordat dit tot mij doordrong. Ik weet ook helemaal niet, of het nu is doorgedrongen. Mijn zoon heeft nog geen vriendin, dat wil hij ook niet. Als wij tot een gesprek met elkaar komen, zeg ik altijd: ‘als jij eens een vriendin hebt ’- hij is immers geen klein kind meer – ‘moeten jullie er ook aan denken er iets kan ontstaan en jullie moeten weten dat je met de gevolgen moet leven. Je moet verantwoording nemen voor je daden.”

Ondanks het onderwerp was het een zeer goed boek. Informatief en taboedoorbrekend. Ook komt in het boek duidelijk naar voren dat partners zich niet echt betrokken voelen bij de abortus. Het zou alleen iets voor de vrouw moeten zijn. Hier zou verandering in moeten komen. Ik ben erg blij dat Renate dit boek heeft geschreven. Met dit boek maakt ze een taboe: abortus bespreekbaar. Dit boek is zeker een aanrader voor iedereen en krijgt vijf sterren.

Overige gegevens van het boek:

ISBN: 978-94-6338-332-5

NUR: 130

176 pagina’s

Verkrijgbaar bij Uitgeverij Aspekt.

14 thoughts on “Abortus Schaamte en Schuld

  1. Heftig boek! Goed om te beseffen wat voor impact dit kan hebben. Ik ben benieuwd of het boek een discussie hierover op gang gaat brengen.

  2. Klinkt heel heftig. Vind abortus sowieso een moeilijk onderwerp om echt over te oordelen. Overigens denk ik dat het als arts vooral noodzaak is de embryo te zien als klompje cellen. Anders kan je dat werk niet doen. En daarnaast ken ik meerdere verhalen van artsen die iemand wegstuurden omdat ze zagen dat de vrouwen voor hen helemaal niet zeker waren. Beetje eenzijdig belicht dus.

  3. Jeetje, pittig boek lijkt me dit! Ik weet echt niet wat ik zou doen in bepaalde situaties. Het ligt zo enorm aan je leefsituatie op dat moment.

  4. Dit boek ga ik kopen. Mijn zusje had ook een abortus laten plegen. Zij heeft er ook spijt van. Nu heeft ze maar een kind kunnen krijgen. Meer zit er niet in helaas.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.