Gastartikel: When we never take action

Hallo allemaal, 

Vandaag heb ik een speciaal gastartikel over mensenrechten voor jullie: ‘When we never take action.’ Het artikel is geschreven door Jan Budding, jurist bij uwwet.nl. Benieuwd naar het artikel? Lees dan snel verder…

panzer-1013598_1920

No action, no change

Human Rights

‘Human Rights’, dat zegt iets over mensenrechten. Rechten van de mens. Dit hangt samen met fundamentele waarden die belangrijk zijn voor de mens. We kunnen daarbij denken aan het verbod van discriminatie, ofwel gelijkheid. Het gelijkheidsbeginsel is vastgelegd in artikel 1 van de Nederlandse Grondwet (1815): ‘Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’ Ook in internationale verdragen (afspraken tussen staten onderling) kunnen we woorden van gelijke strekking vinden. Zie in dat verband het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM, 1950), artikel 14: ‘Prohibition of discrimination – The enjoyment of the rights and freedoms set forth in this Convention shall be secured without discrimination on any ground such as sex, race, colour, language, religion, political or other opinion, national or social origin, association with a national minority, property, birth or other status’ (en dit heeft aldus werking in de landen die het verdrag geratificeerd hebben). Ook buiten Europa kunnen we het gelijkheidsprincipe traceren. Denk aan het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR, 1966).

 

Bibliotheken vol woorden

Dergelijke verdragen zoals het EVRM en het IVBPR schoten als bloempjes uit de grond na de verschrikkingen die hebben plaatsgevonden gedurende de Tweede Wereldoorlog (daarin vonden ongeveer 6.000.000 joden de dood, en in totaal lieten ruim 50.000.000 mensen wereldwijd het leven). Genocide was aan de orde van de dag. Na deze oorlog zijn letterlijk bibliotheken vol geschreven, onder meer ter geschiedschrijving en ter verwerking, over de gebeurtenissen ter zake de opkomst van Adolf Hitler in de jaren dertig van de vorige eeuw en de periode dat hij daadwerkelijk aan de macht was. Ook de verschrikkingen kort na zijn dood, eind april 1945, die plaatsvonden in Japan op 6 en 9 augustus 1945 heeft men getracht in woorden te vatten. Echter een beeld zegt vaak meer dan 1.000 woorden (denk aan de afbeeldingen die gemaakt zijn in de concentratie- en vernietigingskampen nabij de Poolse stad Auschwitz).

 

Dit nooit meer, maar het lijkt meer dan ooit

Echter, zoals met nagenoeg alles, we kunnen dingen zeggen en bedoelen, maar als we geen pogingen ondernemen om het tegenovergestelde doel te bereiken, alsdan zal er zelden verbetering komen. Leg de, nog, levende ooggetuigen, waaronder mijn grootvader, van de Tweede Wereldoorlog van hedendag nu eens uit waarom de mensheid weinig leert van misdaden uit het verleden. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er bovendien nog vele oorlogen gepasseerd met alle gevolgen, met name persoonlijk leed, van dien. Denk aan onder meer de Koreaanse Oorlog (1950-1953), Vietnamoorlog (1955-1975), Jom Kipoeroorlog (1973), Irak-Iranoorlog (1980-1988), Falklandoorlog (1982), Golfoorlog (1990-1991), Bosnische burgeroorlog (1992-1995), Kosovaarse oorlog (1998-1999) en de Irakoorlog (2003-2011). En wat te denken van de vervolgingen en de schendingen van de mensenrechten op het moment dat u dit leest in onder meer Kenia, Syrië, Irak, Nigeria, Soedan, Libië, Eritrea en Noord-Korea. En tenslotte kunnen we aan kinderen niet uitleggen waarom er mensen bewust worden omgebracht bij diverse aanslagen die nagenoeg dagelijks plaatsvinden.

 

Het vol schrijven van bibliotheken en het schrijven van dit artikel zal de mens niet veranderen. Het schenken van rechten aan de mens, zoals fundamentele rechten, gestoeld op de belangrijkste waarden van de mens, heeft slechts beperkt zin. De praktijk is daarvan het bewijs. Wellicht had u van een jurist verwacht dat hij wetsartikelen voor u ging citeren. Om vervolgens de toepassing van deze wetsartikelen in de praktijk aan u voor te houden die presidenten scheppen voor in de praktijk door middel van zogenaamde jurisprudentie. Echter die toepassing is slechts van waarde voor een individueel geval en bovendien blijkt uit de praktijk dat een uitspraak van een rechterlijke instantie voor dat specifieke geval na jaren procederen, met alle nodige kosten en emoties van dien, in de praktijk maar slechts beperkt tot uitvoering wordt gebracht. We kunnen spreken over een rechtszaak in een individueel geval, maar als rechten wereldwijd met voeten worden getreden dan kunnen we ons afvragen:  ‘Waar gaat dit heen en waarom?’ Zijn er geen grotere machten die een rol spelen dan een wetsartikel dat aangeeft dat we gelijken zijn, terwijl er op dit moment ruim 65.000.000 vluchtelingen wereldwijd zijn, waarvan een groot percentage kinderen. Mensen die huis en haard hebben verlaten. Mensen waarvoor eten en drinken, een huis en een auto of een zogenaamde ‘carrière’ een andere betekenis hebben gekregen. Datzelfde geldt voor rijkdom, macht en status.

children-63175_1920

Mensen waarvoor het leven an sich een andere betekenis heeft gekregen.Mensen waarvoor grondrechten, human rights, een andere betekenis hebben gekregen, wellicht slechts betekenis, tot de dag waarop dat recht in hun leven opnieuw geen recht blijkt te zijn naar menselijke maatstaven.

 

Mixed up

De vraag is natuurlijk ook welke betekenis mensen aan mensenrechten willen geven. Mensen verschillen en ook het inzicht in hoe een samenleving moet functioneren verschilt. Daarbij ook de inhoud van de rechten van de mensen die deel uitmaken van die samenleving. Moeten mensen überhaupt rechten hebben en zo ja, hoe moeten deze alsdan inhoud krijgen en functioneren? Een en ander hangt mijn inziens samen met het fundament dat het individu inzicht verschaft over het mens-zijn. Dat fundament is per mens anders. De ene gelooft in zichzelf. De ander gelooft in de evolutietheorie. De derde gelooft in een God, welke dat ook moge zijn. De vierde gelooft nergens in en is vaak onverschillig en doet feitelijk maar wat. Is het alsdan überhaupt zinvol om na te denken over mensenrechten en om met elkaar daarover in gesprek te gaan om een en ander serieus te bestuderen om na te gaan of er wel overeenkomsten zijn? Verschillen zijn verschillen en blijven vaak verschillen. Overeenkomsten zijn soms lastig te traceren, echter indien deze er zijn kan men deze wellicht in een vorm gieten die voor allen acceptabel is. Vervolgens krijgt men te maken met de mogelijke zogenaamde botsing van grondrechten. Voor de uitwerking van het ene grondrecht kan frictie ontstaan met de uitwerking van een ander grondrecht. Hoe daar dan mee om te gaan?

Met praten komt een vluchteling niet aan land en daarvan kan een kind niet eten

Een betere wereld begint bij onszelf. Een mooie slogan, maar zonder waarde, indien wij als mensen daar geen inhoud aan geven. Het komt aldus aan op daden en hoe ver gaat men dan? Het is bekend dat Apple onderdelen van telefoons, computers en IPods door kinderen onder erbarmelijke omstandigheden liet (wellicht nog steeds) fabriceren. Daarnaast is bekend dat hetzelfde geldt voor vele kledinglijnen van veel kledingproducten (zie daartoe o.a. het document: Flawed Fabrics, The abuse of girls and women workers in the South Indian textile industry). En wat te denken van alle artikelen die in de supermarkt liggen. Daarbij denk ik dat de melk die afkomstig is van een  Nederlandse koe onder betere omstandigheden in het pak is gekomen dan een groot deel van de bonen uit Azië en Afrika, die twee schappen verder liggen, want ook in dergelijke branches zijn misstanden aan de orde van de dag (zie daartoe o.a. het document: Profiting from dependency, Working conditions of Polish migrant workers in the Netherlands and the role of recruitment agencies). Zo zijn er vele bedrijven in vele sectoren die mijn inziens de rechten schenden van mensen. Lees daartoe de documenten van The Centre for Research on Multinational Corporations (SOMO). Wat niet weet wat niet deert en je moet niet altijd overal over nadenken, want dan kun je niets meer doen. Wat een dooddoener in mijn ogen. Als dat de gedachte is moet men de ogen sluiten voor alle nieuwsberichten van dichtbij en ver weg, want wat niet weet wat niet deert. En wat moet de mens met nieuws als deze nimmer bereid is daarop invloed uit te oefenen, ten goede welteverstaan. Beïnvloed het  ons denken en beïnvloed het ons koopgedrag? Of niet? Facinerend om te weten dat zaken niet te rechtvaardigen zijn, maar dat wij ons gedrag daarop niet ten goede aanpassen.

 

The problems of mankind

we can think about it,

we can talk about it,

we can write about it,

we can make plans about it,

but when we never take action, nothing will be changed,

how can we explain that we did nothing?

We all have given talents and possibilities, but the question is, what did we do with these talents and possibilities?

 

child-labor-934893_1920

Niet de minste willen zijn

Over human rights gesproken. Al bovenstaande had een aanklacht kunnen zijn richting ondergetekende, want hij weet wat het is om:

te stappen, te reizen, te shoppen, te genieten van het leven, de zogenaamde tien geboden te overtreden, en niets te doen voor een ander. Niets te doen om een bijdrage te leveren aan de ‘rechten van een mens’. Mijn verweerschrift op de aanklacht is een lege pagina. Ik heb geen verweer.

Nu denk ik dat er maar één aspect is dat elk mens kent en kan begrijpen en kan bewerkstelligen in het leven, en het mogelijk is, dat, dat in het verweerschrift had moeten staan, want wellicht biedt dat perspectief voor elk mens:

‘Heb de ander lief, gelijk uzelf,

en daarbij allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie in de liefde wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’

Geschreven door: mr. J. (Jan) Budding, jurist.

Ps. Zorgt het bestaan en het gebruik van de zogenaamde titulatuur ook niet al voor het creëren van ongelijkheid of hangt het ervan af hoeveel waarde men eraan hecht? En als we zeggen dat we er geen waarde aan hechten, waarom gebruiken we de titulatuur dan? Wat klopt hier nog van? Zegt u het mij.

 

Bronnen:

Wetgeving

Grondwet – https://wetten.overheid.nl/BWBR0001840/2008-07-15

EVRM – https://wetten.overheid.nl/BWBV0001000/2010-06-10

IVBPR – https://wetten.overheid.nl/BWBV0001017/1979-03-11

Cijfers:

https://www.verzetsmuseum.org/jongeren/jodenvervolging

https://www.gwu.edu/~erpapers/teachinger/glossary/world-war-2.cfm (The George Washington University)

Overige:

Apple en kinderarbeid: https://www.somo.nl/company/apple/

Kleding en kinderarbeid: https://www.somo.nl/wp-content/uploads/2014/10/Flawed-fabrics.pdf

Arbeidsmigranten en afhankelijkheid: https://www.somo.nl/wp-content/uploads/2016/07/Profiting-from-dependency.pdf

 

 

 

0 thoughts on “Gastartikel: When we never take action

    • Nou misschien is dat niet helemaal de bedoeling. Het gaat hier meer om de omstandigheden waarin de kinderen zich verkeren. Wij snappen ook wel dat kinderen niets kunnen zonder geld. Studeren lukt niet zonder geld in ontwikkelingslanden. Daar liggen de prioriteiten ergens anders. De meeste westerse landen maken daar misbruik van. Een Apple computer maken in India is veel goedkoper dan in Nederland. Je kunt dan voor heel weinig geld de computer met veel winst doorverkopen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.