De Zaden der Hoop 4 

Al een tijdje is Owan Drakes nieuwste boek uit. Voor hem was dit een mooi moment om even de rem erop te zetten. Na in rap tempo zoveel boeken geschreven te hebben, stopt hij voor onbepaalde tijd. Zijn boeken blijven uiteraard wel in de verkoop, maar Owan heeft naast schrijven ook andere hobby’s waar hij nu even tijd aan wil besteden.We hebben voor jullie alvast een fragment uit zijn nieuwe boek. Lees snel verder…

Rodyck

-Zielenkerkhof

De Draak in zijn ziel flapperde wild met zijn vleugels en landde even daarna voor zijn voeten. Dit monster was het enige lichtpuntje in de chaotische duisternis van zijn monsterlijke ziel.

‘Jij bent de Meester der Koppelingen,’ zei de Entiteit terwijl Hij zijn kop dichterbij bracht. Deze pyramide van schaakborden heeft een Odin nodig en daar kom jij aan bod.

De gevangenisbeul deinsde achteruit. Desalniettemin kwam de Draak dichterbij; Hij volgde hem met elke slag van zijn chaotische hart. Het ritme hiervan versmolt zich met deze zwartgallige ruimte.

Rodyck viel op zijn knieën en greep naar zijn borst. Met moeite stond hij op. ‘Maar waarom ik? Wat is er zo speciaal aan mij?’

Nog weer een keer fladderde de Draak zijn gigantische vleugels om zo op te stijgen en boven Rodyck te vliegen. Hij landde ergens op een vertakking in zijn ziel; het had de vorm van een duistere maretak, die hoog boven Rodycks hoofd zwaaide met elke vlaag van de Nocturna in zijn verrotte ziel.

Verwilderd draaide de folteraar zich om. De maretak gaf hem een gevoel van onbehagen, net als de kraaien die hoog in de duisternis van zijn geest – zelfs hoog boven de tak – rondcirkelden alsof ze aasden op bloederige resten. Hun kirrende geluiden maakten het des te onheilspellender.

Angst nam bezit van hem terwijl hij de Nocturna daar hoog boven die maretak zag rondwalmen als een mistige wolk van zwaarmoedige ellende. Alsof het nog niet erg genoeg was begon het harder te waaien. Vanwege de wind bewoog de schaduw van de  maretak over de grond. Toen Rodycks oog hierop viel, zag hij paarse kiemen waaruit nachtschade groeide. Ik ben door aan het draaien, dacht hij. Ik bevind me op het onomkeerbare punt van opperste waanzin. Schaduwen dansten in de verte, daar waar de grafzerken van al zijn slachtoffers stonden en hij het geschreeuw hoorde van ondode aberraties.

Zijn hart leek zich een weg naar buiten te hameren. Dit was enger dan de engste psychose. Was dit maar een psychose. Zijn vuisten ballend keek hij opnieuw naar de zwiepende maretak. De Draak zat er nog steeds op. Vanaf daar keek het beest hem met een trotse blik  aan. Zelfs van hem begon de duisternis in zijn ziel bezit te nemen. De maretak barstte open. Paarsachtige hars droop naar buiten en veranderde in bloedrode Nocturna, die de Draak van kleur liet veranderen. Zijn linkerhelft was paars en zijn rechterhelft wijnrood. Hij versmolt zich met de ruimte.

Het gekrijs van de ondoden en het gekir van de raven, in combinatie met de flakkerende schaduwen van Nocturna, maakten deze plek tot een pure hel. Het was een snoeiharde les. Deze plek was zijn geweten. Vanwege zijn schuldgevoelens had de Nocturna die omgevormd tot een kankerachtig kerkhof van zwartgeblakerde waanzin.

Is dat niet even een knap staaltje schrijfwerk! Wij vinden van wel. Benieuwd naar dit boek, evenals alle andere boeken van Owan Drake, koop ze dan snel bij KOBO of bol.com

Pssst gaan jullie dit boek kopen??