Recensie: Toen ik eindelijk durfde

In Toen ik eindelijk durfde vertelt Chantal Straver hoe ze haar huwelijk, huis en baan achter zich liet om een gelukkig leven te leiden.

 

toenikeindelijkdurfde 3d.jpg

 

Het boek speelt zich af in twee tijden: het heden en het verleden. Het verhaal begint in 2009 daarna blikt ze terug in 1997. In 1997 begint ze als 11 jarige aan de karateschool. Wanneer ze 14 is wordt ze verliefd de 20 jaar oudere getrouwde sensei ( karateleraar) Erik. Ze weet nog niet zo goed of het echte verliefdheid is. Daarna ontmoet ze Arno tijdens de karatelessen en trouwt ze met hem als ze 19 is en gaan ze in Willemstad wonen.  Vaak krijgt ze de vraag of ze kinderen wil. In het begin moet ze er niets van hebben op haar 20ste denkt ze daar anders over. Haar sensei Erik is nog steeds in haar leven ze assisteert hem bij zijn lessen. Een jaar later is ze een volleerde karatedocent.

Arno wil een eigen karateschool beginnen. Chantal’s  leven komt in een sleur terecht haar leven bestaat allen nog maar uit: trainen en haar huwelijk. Iets maakt haar ongelukkig. In het begin kan ze het niet plaatsen, na een tijdje kot ze erachter dat haar huwelijk het probleem is. Arno en zij gaan uit elkaar. Hij geeft zichzelf steeds de schuld. Ze besluit Erik te vertellen dat ze altijd al verliefd op hem is.

“Tijdens het hoofdgerecht valt er een stilte, we kijken elkaar aan. Verdomme. Ik kan nog wel tien jaar wachten. Straks ben ik tachtig en heb ik het hem nooit verteld. Wat als het allemaal wel kon? Ik kan wel doen alsof hij echt niet de ware is, maar als ik het niet uitzoek, zal ik het nooit zeker weten. Fuck het leeftijdsverschil. Dit is mijn kans, hier en nu. Mijn blik gaat van de tafel naar zijn gezicht en ik zeg: ’Ik ben verliefd op je.’ Mijn bekentenis komt aan als een donderslag bij heldere hemel, zie ik.  Hij blijft me aankijken en het is alsof hij niets uit kan brengen. Het is een paar seconden stil. Waarna ik losbarst. Hem alles vertel wat ik hem altijd heb willen vertellen. Dat het nooit echt is overgegaan. Wat een bevrijding.

Na een aantal weken gebeurt het volgende bij Erik thuis:

“We vallen letterlijk in elkaars armen. Het is een nieuwe start, met een oude bekende. Mijn ontzag voor hem is er nog steeds. Maar Erik is nu vooral mijn grote liefde naast sensei. Ik realiseer me dat ik de verantwoordelijkheid heb genomen voor mijn eigen geluk.”

Wow wat een prachtig boek was dit. Ik heb het boek binnen een uur verslonden. Zo goed vond ik het boek. Het boek kent een meeslepend en spannende opbouw vandaar dat het voor mij niet mogelijk was om het boek opzij te leggen. Ik bleef maar doorlezen totdat ik het boek uit had. Maak ik ook niet vaak mee. Haar schrijfstijl was erg boeiend. Er waren zeker herkenbare en gemeenschappelijke momenten in het boek. Zoals karate en dat ze niet kan slapen omdat er iets leuks stond te gebeuren. Ik heb zelf jarenlang aan karate gedaan. Ik was heel blij dat een vrouw hier een boek over heeft geschreven. Vaak zie je toch dat mannen hierover schrijven. Dat het ook nog eens goed blijkt te zijn had ik helemaal niet verwacht. Ik heb op momenten echt gevoeld dat ik het meisje in het boek was.

Je ziet vaak dat vrouwen in een relatie/huwelijk voor hun partners en of kinderen kiezen. Ze kijken nooit naar zichzelf.  Misschien heerst er ergens een taboe op het kiezen van je eigen geluk. Met dit boekje neemt Straver deze taboe weg. Toen ik dit boek uit had was het eerste dat in me opkwam: “Geluk komt pas je kant op als je er zelf voor kiest”.  Ik denk dat veel vrouwen zich in haar gevoel zullen herkennen. Maar de echte stap maken lukt niet altijd. Als je echt wil weten wat kiezen voor geluk betekent dan moet je dit boek hebben gelezen. Ik zie dat Straver verandert van een schuchtere meisje naar een volwassene vrouw. Ik heb dit soort boeken gemist op de markt. Ik moet ook zeggen dat dit een van het beste boek is dat ik ooit heb gelezen. Een aanrader voor iedereen.

Chantal Straver (1986) blogt sinds 2008 over haar leven. Dat deed ze onder andere jarenlang voor Viva. Dit boek is gebaseerd op haar veelgelezen blog. Ze is tegenwoordig trainer in mentale weerbaarheid bij  Doyo en oprichter van een bloeiende karateschool. Daarnaast is ze zelfstandig communicatieadviseur en schrijver. 

Verkrijgbaar bij S2 Uitgevers.

5 thoughts on “Recensie: Toen ik eindelijk durfde

  1. Lijkt me een heerlijk boek. Gedachten op nul, en lezen maar. Volgens mij vlieg je erdoorheen, ook wel eens lekker 🙂

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.