Bij Uitgeverij Aspekt verscheen het boek een verboden dochter uit India. Vandaag gaan we het boek reviewen. Lezen jullie mee??

Over het boek:

Asha Dijkstra is geadopteerd uit India. Als meisje mocht zij niet bij haar biologische ouders opgroeien. Thema’s als identiteit, inclusie en gendergelijkheid zijn verweven in haar persoonlijke verhaal ondersteund met onderzoek. Asha werkt bij de Inspectie van het Onderwijs en denkt als ervaringsdeskundige mee over adoptie-beleid. Tevens heeft zij een eigen stichting: Aara Foundation.

‘Hoe is het om geadopteerd te zijn?
Asha, geboren in India, heeft een prachtig en ontroerend boek geschreven. Over haar ervaringen, gevoelens en belevingen als ge-adopteerd kind in Nederland. Hoe het voelt om met Indiase DNA op te groeien in Nederland. Haar blijdschap als ze van haar ouders een bruine pop met zwart haar krijgt. De pop lijkt immers op een Indiaas meisje. Over de liefde van haar adoptie-ouders en de dankbaarheid dat zij de waarheid nooit voor Asha verborgen hielden. Het gaat over haar trots op haar Indiase afkomst en haar toene-mend verlangen om op zoek te gaan naar haar oorsprong in India. Over haar zoektocht naar haar wortels, haar verleden in dat verre onbekende maar toch ook weer herkenbare India. Over vreugde als Asha hoort dat ze een grote Indiase familie heeft, haar eerste brief ontvangt van haar biologische moeder en op haar vijftiende haar biologische moeder kan omhelzen.
Marten van den Berg, Nederlandse Ambassadeur India.

Onze mening:

Asha is geadopteerd door een Nederlands gezin. Ze gaat op zoek naar haar biologische ouders. Haar moeder was een administratief medewerker en de kostwinner in het huis, iets wat ongebruikelijk is in India. De man is vaak de kostwinner. Asha is niet gewenst omdat twee dochters in huis teveel bruidschat zou kosten. Vier jaar waren haar ouders bezig met de adoptieprocedure. Met wat foto´s en een goed verhaal vertelt de auteur haar aangrijpend verhaal. Ze is geadopteerd. Ze vertelt over haar geboorte, adoptieprocedure, gezinsleven, trauma, huidskleur, roots en afkomst.

Ik deel mijn verhaal om een stukje bij te dragen aan  het maatschappelijk gedachtegoed over adoptie en om je inzicht te geven in de wereld van afstand en adoptie en de impact daarvan op mijn leven.

Het boek is echt heel compleet. We hebben vaker boeken gelezen over adoptie. Soms wordt het een heel zielig verhaal. Asha vertelt geen zielig verhaal maar gewoon haar verhaal. Het verhaal is aangrijpend en het leest erg luchtig ondanks het onderwerp. Ze woont wel erg goed bij haar Nederlandse ouders. Ze ondersteunen haar super goed. Een ding dat niet ieder adoptiekind kan zeggen. Niet veel adoptiekinderen zijn gewild en worden zo opgevoed zoals Asha. Dat ze haar roots mocht opzoeken van haar adoptiemoeder is echt super bijzonder. Niet iedere adoptieouder werkt hieraan mee.

Discriminatie:

De doelstelling van het boek is erg goed verwerkt. Na het lezen van het boek wordt algauw duidelijk wat de titel betekent. Deze past erg goed bij het verhaal. Het boek behandelt discriminatie iets waar veel niet-westerse kinderen mee te maken krijgen als ze door westerse ouders worden geadopteerd. Ze is zich algauw bewust van haar donkere huidskleur. Haar moeder zoekt naar een donkere pop, het was lastig vinden doe je het niet makkelijk. Ze begint vragen te stellen aan haar ouders over haar huidskleur. Haar ouders vertellen haar dat ze geadopteerd is. Ze voelt zich steeds meer verbonden met India. Ze vraagt zich af of haar biologische moeder op zoek is naar haar. Haar adoptievader krijgt kanker en overlijd. Ze rouwen allebei anders moeder en dochter. Ze krijgt veel met discriminatie te maken door haar huidskleur. Er worden haar gemene vragen gesteld. Vragen als: ´Wanneer komt je bruine moeder je ophalen? Je achternaam is Nederlands dat klopt niet met je kleur.´

Wat ons het meest raakte in het boek was: ´Je bent gekleurd daarom checken we jou.´ Dit gebeurde op schiphol tijdens een paspoort controle. Het slaat helemaal nergens op dit natuurlijk. Maar haar naam en huidskleur werden vergeleken met haar. Een aantal redactieleden kan zeker meepraten hierover. Zeker als het over achternaam gaat. Twee leden hebben in het ziekenhuis, een plek waar je gaat voor een medische behandeling discriminatie meegemaakt. Waar ze al jaren kwamen en alsnog omwille van hun achternaam gediscrimineerd werden. Het uiterlijk was te blank en de achternaam te getint. Toen moest de paspoort laten zien worden. Heel gek want ze kwamen er al jaren en paspoortcontrole had allang al plaatsgevonden en deze stond netjes in het systeem. Dit leek dus wel op iets anders. We hadden aangesproken helaas werd er niets mee gedaan. Jammer dat mensen soms uitspraken doen die discriminerend zijn en het ze helemaal niet raakt. De vrouw in kwestie had een hele donkere teint en alsnog maakte ze de opmerking. We konden haar ook terug discrimineren maar dat is niet onze benadering en visie. Wij houden niet van discriminatie. Wij hopen dat veel mensen die dit boek hebben gelezen beseffen hoe erg het is als je gediscrimineerd wordt. We moeten stoppen met mensen in hokjes plaatsen. Wat maakt het uit als Nederlandse ouders een niet-blank kind adopteren? Wat maakt het uit als iemand zwart haar? Jammer dat men tegenwoordig op het uiterlijk gefocust is.

Geboorteland en roots:

Haar adoptieouders hebben haar in haar jeugd de belofte gedaan om haar geboorteland op te zoeken als ze er aan toe zou zijn. Op dertien jarige leeftijd is Asha daaraan toe. Via een stichting SBA probeert ze in contact te komen. Helaas mislukt deze poging er is geen informatie vindbaar. Uiteindelijk blijkt het dossier niet goed doorgenomen te zijn een Nederlandse zuster had Asha naar haar moeder vernoemd en ze kent haar biologische moeder en werkt met haar daar.

´Asha je bent geen weeskind. Je hebt nog familie in India.´

Uiteindelijk blijkt ze nog twee zussen en een broer te hebben.

´Mama is even blij als ik. Ze wil me de kans geven om de wortels te kennen. Ze vindt dat ik recht heb op de waarheid.´

Ze krijgen een ontmoeting en voor deze ontmoetingen worden er brieven uitgewisseld. Op 15 jarige leeftijd is het zover ze gaat met haar adoptiemoeder naar India in Delhi. Ze krijgt te maken meteen cultuurshock en voelt zich niet thuis. Wij denken dat veel mensen die voor het eerst teruggaan naar hun roots een cultuurshock krijgen als ze in een veilig en schoon land als Nederland hebben gewoond. Wat ze niet prettig vindt is dat ze continue aangestaard wordt, ook al ziet ze er Indiaas uit. Haar kleedstijl en haar loopstijl zouden verraden dat ze uit het westen zou komen.

Meesterwerk:

Het boek is aangrijpend en meeslepend geschreven. Als jee eenmaal aan het boek begint kun je niet meer stoppen met lezen. Het boek is super goed. Binnen een paar uur hebben we het boek verslonden. Voor je het beseft heb je het 302 pagina´s tellend boek verslonden. Het boek is echt een meesterwerk. Wat moet het toch lastig zijn om over jezelf te schrijven. Een adoptie mee maken is niet makkelijk, je roots opzoeken ook niet. Wij begrijpen de cultuurshock zeker wel. India is ook anders dan ons land. Ook de gebruiken zijn anders. Het moest vast wennen zijn geweest daar. Haar gevoel wordt echt goed uitgedrukt in het boek. Dat vonden we erg goed. Weinig auteurs schrijven hun gevoel goed op papier. Asha heeft dat goed gedaan. Het boek is echt geweldig en krijgt 5 sterren. Zeker een aanrader voor iedereen.

Overige gegevens van het boek:

Een verboden dochter uit India

Auteur: Asha Dijkstra, René Hoksbergen

ISBN: 9789464628869

Soort boek: Paperback / softback

Aantal pagina’s: 302

Publicatie datum: 07-11-2022

Prijs: € 22.95

Verkrijgbaar bij Uitgeverij Aspekt een directe link naar het boek vinden jullie hier.

#samenwerking 

Lees hier een interview met de directeur van de Uitgeverij Perry Pierik.